درباره ی ماکس پلانک

نظریه ی ماکس پلانک که با اصول و قوانین آن زمان مطابقت نداشت، بالطبع مخالفانی بوجود آورد. 5 سال بعد تئوری انیشتین که متکی به تئوری کوانتا بود، بیان شد و ارزش واقعی و حقیقی تئوری پلانک را آشکار کرد. ماکس پلانک نظریه ای را مطرح کرده بود که معماری علمی قرن بیستم را در علم فیزیک شکل داد.
بعد از آن پلانک و انیشتین با یکدیگر مکاتباتی آغاز کردند که تا پایان عمر پلانک ادامه یافت و سبب همکاری‌های مهمی بین آن‌ها در زمینه‌ی خواص نور نیز شد. سهمی که پلانک در پیشبرد علم ادا کرد، او را به یکی از برترین دانشمندان تبدیل کرد. او مورد احترام همکاران خود در همه‌ی حوزه‌های علمی و از همه‌ی ملیت‌های جهان بود. در سال ۱۹۱۸ آلبرت انیشتین، نیلز بوهر و ارنست رادرفورد، که همگی مستحق کسب جایزه نوبل بودند، با توافق پلانک را مستحق‌ترین شخص برای کسب این افتخار دانستند. بدین ترتیب پلانک به اخذ جایزهٔ نوبل نائل آمد و استاد دانشگاه برلین گردید.
ماکس پلانک فیزیکدان برجسته آلمانی و یکی از بزرگترین فیزیک‌دانان قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ میلادی در تاریخ ۴ اکتبر سال ۱۹۴۷ و در ۸۹ سالگی در پی یک حمله قلبی دیده از جهان فروبست.